[custom_frame_left]
[/custom_frame_left]
Η φοιτήτρια του κλάδου Business Management του University of the West of England στο Alexander College, μοιράζεται μαζί μας μια σπουδαία εμπειρία, ένα θεάρεστο κοινωνικό έργο.
[custom_frame_left]
[/custom_frame_left] «Ήταν μια απίστευτη εμπειρία. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω εθελοντές από όλα τα μέρη του κόσμου και να δω από κοντά τον τρόπο ζωής και επιβίωσης των ανθρώπων που ζουν σε μια τριτοκοσμική χώρα. Είχα δηλώσει να συμμετάσχω στο πρόγραμμα παιδικής φροντίδας σε σχολείο, σε μια μικρή πόλη της Κένυας, την Naivasha. Το πρόγραμμα αυτό περιλάμβανε μαθήματα ζωγραφικής, διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας, ετοιμασία φαγητού καθώς και παιχνίδι, το οποίο ήταν και το αγαπημένο μου γιατί έτσι κατάφερα να δημιουργήσω μια μοναδική σχέση με τα παιδιά. Αυτό θα μου μείνει αξέχαστο!»
Πώς πήρες την απόφαση να συμμετέχεις σ’ αυτό το πρόγραμμα;
Η ιδέα του εθελοντισμού και η προσφορά βοήθειας και αγάπης σε άτομα που το έχουν πραγματικά ανάγκη ήταν πάντοτε στο μυαλό μου. Από μικρή θυμάμαι να λέω στους γονείς μου ότι μια μέρα θα ταξίδευα γι’ αυτό τον σκοπό και όταν φέτος, στα 22 μου χρόνια ένιωσα έτοιμη να το κάνω, αυτοί με στήριξαν 100. [custom_frame_right]
[/custom_frame_right]
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου την πρώτη μέρα;
Φθάσαμε Ναϊρόμπι τις πρώτες πρωινές ώρες και φυσικά γεμάτοι άγχος και αγωνία για το τί μας περίμενε. Είναι αναμενόμενο όταν ταξιδεύεις για πρώτη φορά σε μια ήπειρο και ειδικά σε μια χώρα του τρίτου κόσμου να υπάρχουν κάποιοι ενδοιασμοί και ανησυχίες, όμως αυτές οι σκέψεις δεν είχαν κρατήσει για πολύ γιατί γνωρίζοντας τους υπεύθυνους αυτής της παγκόσμιας οργάνωσης εθελοντισμού (IVHQ) ένιωσα αμέσως ασφάλεια. Πλέον, περίμενα με ανυπομονησία να ξημερώσει η επόμενη μέρα για να γνωρίσω τα παιδιά.
Πώς αισθάνεσαι τώρα μετά την επιστροφή;
Από τότε που επέστρεψα τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από την μια νιώθω τυχερή που έζησα αυτή την εμπειρία και από την άλλη με θλίβει το γεγονός ότι τα παιδιά εκεί εξακολουθούν να ζουν σε άθλιες καταστάσεις, αβοήθητα και χωρίς καμία ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Εννοείται πως τα παιδιά μου λείπουν πολύ, δεν μπορώ να σταματήσω να τα σκέφτομαι και γι αυτό το λόγο θα προσπαθήσω να κάνω αυτό το ταξίδι κάθε καλοκαίρι.[custom_frame_left]
[/custom_frame_left]
Πώς θα προσδιόριζες τον όρο «προσφορά» μετά από αυτή την εμπειρία σου;
Η προσφορά για μένα είναι η παροχή, τόσο υλικής όσο και ηθικής βοήθειας στον συνάνθρωπό μου που την έχει πραγματικά ανάγκη. Πιστεύω είναι σημαντικό ο κόσμος να ευαισθητοποιηθεί περισσότερο και να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η προσφορά στους ανθρώπους που την χρειάζονται. Και η πιο μικρή προσφορά είναι πραγματικά μεγάλη!
Τι θα συμβούλευες ένα νέο που επιθυμεί να συμμετέχει σ’ αυτό το πρόγραμμα;
Να το κάνει! Οι περισσότεροι έχουν αυτή την σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού τους αλλά δεν την πραγματοποιούν είτε λόγω φόβου, είτε γιατί δεν έχουν κάποιον να ενθαρρύνει και να στηρίξει αυτή τους την επιθυμία. Είναι μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία. Αρχικά, ταξιδεύεις για να αλλάξεις τη ζωή κάποιου αλλού και τελικά καταλήγεις να αλλάζεις τη δική σου.[custom_frame_left]
[/custom_frame_left]